Een nieuw begin
Mexico - 1970 - Beethoven
Beethoven keert terug uit Heiligenstadt met veel energie, nieuwe ideeën en grote ambities.
Hij zal vanaf nu zijn carrière als pianist afbouwen en muziek schrijven die voldoet aan de nieuwe richtingen in de muziekwereld. Hoewel hij regelmatig problemen heeft met zijn broer blijft deze toch zijn administratieve en financiële zaken behartigen. Tot aan zijn huwelijk in 1806 blijft Kaspar Karl aan de zijde van zijn broer.
Op 5 april 1803 geeft Beethoven een historisch concert in het “Theater an der Wien” waar hij enkel werk van zichzelf opvoert. Op het programma staat zijn “Tweede Symfonie” - Opus 36, het “Piano Concerto No. 3 in C minor” - Opus 37 en het oratorium “Christus am Ölberge” - Opus 85.
Die dag heeft hij om 8 uur ’s morgens de muzikanten samengeroepen om te repeteren en om 18.00 uur begint het concert. Muzikaal verloopt het concert niet helemaal vlekkeloos, maar het belang ervan kan nauwelijks overschat worden voor zijn individueel kunnen.
Theater an der Wien
Christus am Ölberge - Opus 85
01. Introduzione: (Grave - Adagio)
02. Rezitativ: Jehovah, du mein Vater!
03. Arie: Meine Seele ist erschüttert (Allegro)
04. Rezitativ: Erzittre Erde!
05. Arie: Preist des Erlösers Güte (Larghetto)
06. Rezitativ: Verkündet, Seraph
07. Duett: So ruhe denn mein ganzer Schwere (Adagio molto)
08. Rezitativ: Willkommen, Tod!
09. Chor: Wir haben ihn gesehen (Alla marcia)
10. Rezitativ: Die mich zu fangen ausgezogen sind
11. Chor: Hier ist er, der Verbannte (Allegro molto)
12. Rezitativ: Nicht ungestraft soll der verwegnen Schar
13. Terzett: In meinen Adern (Allegro ma non troppo)
14. Chor: Auf, auf! Ergreifet den Verräther
15. Chor: Welten singen Dank und Ehre (Maestoso – Allegro)
Beethoven heeft reeds in 1798 lessen gevolgd bij Antonio Salieri en van 1800 tot 1802 bestudeert hij bij hem de Italiaanse vocale- en operastijl. Salieri laat hem 3 stukken componeren :
“No, non turbarti” voor strijkers en sopraan - WoO 92a,
Enkel het terzetto wordt in die tijd opgevoerd. De twee andere worden nooit volledig afgewerkt voor het orkest. Het getuigt van wederzijdse waardering wanneer in december 1813 de 65-jarige hofkapelmeester Salieri nog het “Wellingtons Sieg” - Opus 91 dirigeert van zijn leerling Beethoven.
“Wellingtons Sieg” - Opus 91
“Nei giorni tuoi felici duet” voor sopraan en tenor en orkest - WoO 93,
het terzetto “Tremate, empi, tremate” voor sopraan, tenor en bas - Opus 116.
2004 - San Marino - Antonio Salieri (1750-1825)
Ter gelegenheid van de heropening van de Scala van Milaan.
Op 6 augustus 1803 verzendt Ferdinand Ries een brief naar de muziekuitgever Nikolaus Simrock uit Bonn met de vermelding dat Beethoven plannen heeft om in de winter van 1804/1805 te verhuizen naar Parijs.
De verhuis wordt zorgvuldig voorbereid en om meer bekendheid te krijgen in de Franse hoofdstad brengt Ludwig een aantal pianosonates en kamermuziek op de markt. De Parijse klavierbouwer Sébastien Erard schenkt hem in augustus 1803 een prachtige vleugelpiano.
Omstreeks 1783 noemt Nikolaus Simrock zich commissaris van de uitgeverijen Götz in Mannheim, Artaria in Wenen en Keller in Kassel. In 1787 wordt hij medeoprichter van de Bonn Reading Society en bekleedt hij verschillende gemeentelijke kantoren tijdens de Napoleontische tijd.
Hij richt in 1793 de muziekuitgeverij N. Simrock op in Bonn. Tegelijkertijd leert hij koper graveren en later laat hij in de werkplaats van zijn kopiïst bladmuziek graveren in koper en drukken.
Nikolaus Simrock
Sébastien Erard
Sébastien Erard, geboren als Sébastien Erhard (1752 – 1831) is een Franse muziekinstrumentenmaker.
Erard is actief in de wereld van de piano- en harpenbouw, waarmee hij de geschiedenis heeft beïnvloed.
Erard wordt door zijn ouders op achtjarige leeftijd naar de Ecole du Génie in Straatsburg gestuurd waar hij al snel uitblinkt in architectuur, perspectief, lijntekenen en praktische geometrie. Hij is ongekend vaardig met getallen. Rond de tijd dat zijn vader in 1768 overlijdt, vertrekt hij naar Parijs. In 1777 bouwt hij zijn eerste tafelpiano en zijn eerste klavecimbel komt er in 1779.
Bundespost - 1973 - Erard pedaalharp
De grootschaligheid van het muziekleven in de Franse hoofdstad is de reden waarom Beethoven naar Parijs wil verhuizen. Vooral Napoleon Bonaparte heeft op dat moment de touwtjes van de opera, de operette en de muziekkunst in het algemeen, stevig in handen.
Andorra - 2021 - 200 jaar overlijden van Napoleon Bonaparte
Sao Tomé y Principe - 2019 - 250 jaar Napoleon Bonaparte
Sierra Leoné - 2019 - 250 jaar Napoleon Bonaparte
De nieuwe consul spreekt tot de verbeelding van Beethoven, hij wil zelfs zijn derde symfonie aan hem opdragen.
Hij speelt zelfs met het idee de symfonie derhalve de "Bonapartesymfonie" te noemen. Wanneer Napoleon zichzelf in mei 1804 tot keizer van Frankrijk uitroept, krast Beethoven de naam van Napoleon zo heftig van het titelblad dat daarin een gat achterblijft en verandert de opdracht in "Sinfonia Eroica, composta per festeggiare il sovvenire di un grand' Uomo" (Heroische symfonie, gecomponeerd om de herinnering te vieren aan een groot Man).
Het titelblad van de 3de Symfonie
Bulgarije - 3de symfonie
Het werk wordt opgedragen aan vorst Franz Joseph Maximilian von Lobkowitz. De eerste uitvoering vindt plaats in Wenen op 7 april 1805.
Muzikaal gezien markeert deze symfonie het einde van het classicisme en het begin van de romantiek.
In juli 1804 komt het tot een felle woordenwisseling met zijn huisgenoot Stephan von Breuning, waarna Beethoven naar Baden vertrekt om er nieuwe krachten op te doen.
Ondertussen is het meer dan waarschijnlijk dat hij niet naar Parijs zal vertrekken en in Wenen zal blijven, niet alleen uit politieke overwegingen, maar vooral omdat een oude geliefde zich na 5 jaar terug in zijn leven aandient en hem helemaal van de wijs brengt.
1970 – Republiek Senegal - Symfonie Eroica - 200ste geboortedag van Beethoven
De Onsterfelijke liefde 2
Wanneer Joseph Deym op 27 januari 1804 overlijdt, krijgt het leven van zijn 25-jarige zwangere weduwe Josephine met 3 kinderen een nieuwe wending. Ze verhuist van Praag naar Wenen wat de start is van een nieuw liefdesleven. Tijdens de zomer van 1804 verschijnt ze terug in het leven van Beethoven die opnieuw tot over zijn oren verliefd wordt. Deze liefde verklaart hij muzikaal met het lied “An die Hoffnung” - Opus 32.
Josephine Deym - von Brunsvik (1779-1821)
Maladiven - ???? - 245ste verjaardag Beethoven
Heel de familie von Brunsvik staat op zijn kop en probeert op alle mogelijke manieren een einde te stellen aan deze relatie, doch tevergeefs. In de zomer van 1805 trekken Ludwig en Josephine samen naar Hetzendorf vlak bij Schönbrunn waar ze op een wolk leven en waar Beethoven heel mooie muziek schrijft zoals het Piano Concerto No. 4 in G major - Opus 58 en zijn vierde symfonie in B flat - Opus 60.
Woonplaats van Beethoven in Hetzendorf
Oostenrijk - 1990 - Palmenhuis in Schönbrunn
Nicaragua - 1976 - Napoleon die schaak speelt te Schönbrunn
Hij schrijft eveneens de “Rasumowskykwartetten” - Opus 59, die worden vernoemd naar Andrey Kirillovich Razumovsky, ambassadeur van het Russische rijk bij het Congres van Wenen.
Andrey Kirillovich Razumovsky (1752-1836)
Razumovski was een onderhandelaar voor Rusland bij de totstandkoming van het Verdrag van Parijs (1815).
In 1808 sticht hij een aan zijn huis verbonden strijkkwartet bestaande uit Ignaz Schuppanzigh, Josef Mayseder, Franz Weiss en Anton Kraft. Razumovski stond bekend als een vaardig bespeler van de torban, een Oekraïense teorbe.
USSR - 1989 - Oekraïense muziekinstrumenten
Rasumowskykwartetten - Opus 59 - n°1, n°2, n°3
Ook zijn Vioolconcerto - Opus 61 wordt in deze periode gecomponeerd.
In deze zeer vruchtbare periode werkt hij tevens aan zijn enige opera “Leonore” .
Na enkele uitvoeringen wordt in 1814 de naam gewijzigd in “Fidelio” - Opus 72 omdat de naam reeds werd gebruikt door Ferdinand Paër die daar veel succes mee kende.
“Fidelio” - Opus 72
De première van Fidelio wordt gepland op 15 oktober 1805, op de verjaardag van Keizerin Maria Theresia, maar op 30 september besluiten de censuurbeambten om het stuk te verbieden.
De première gaat uiteindelijk door op 20 november 1805 in het Theater an der Wien in Wenen, onder leiding van de componist zelf.
Ferdinand Paër (1771-1839)
Ferdinando Paër is een Italiaanse componist. Samen met Simon Mayr is hij een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de generatie componisten die de Italiaanse operascène domineerde tussen de dood van Cimarosa en de pensionering van Paisiello en de komst van Rossini .
1949 - Italie - 200 jaar Cimarosa
1990 - Italie - Giovanni Paisiello
Italie - 1942 - Rossini
Op 5 mei 1805 verschijnt eveneens de publicatie van de “Romance voor viool en orkest N°2” - Opus 50, en de “Pianosonate N°21 Waldstein” - Opus 53.
Ook maakt hij tijdens zijn Josephineperiode de “Pianosonate N°23 - Appasionata” - Opus 57 die in 1807 wordt uitgegeven.
Jersey - 2020 - Opus 50
Kunstwerk van Jiri Anderle
Appassionata van Ludwig von Beethoven
Men vermoedt dat beide geliefden al eens een scheve schaats rijden wat uiteindelijk leidt tot een breuk van Beethoven met Josephine. Vanaf 1807 hebben ze dan ook geen enkel contact meer met elkaar.
Onder druk van haar familie huwt Josephine tegen haar zin met baron Christoph von Stackelberg, de vader van haar bastaardkind.
Elisabeth Brentano (Bettina)
Beethoven zet zich vrij snel over deze ontgoocheling heen aangezien er een nieuwe “uitverkorene” in zijn leven verschijnt. De mooie en wulpse Elisabeth Brentano (Bettina), een echte ‘starfucker’, is op dat moment op zoek naar het gezelschap van een nieuw slachtoffer. Ze had Napoleon en Goethe reeds tevergeefs nagejaagd en dus was de relatie met Beethoven ook geen lang leven beschoren.
Het is intussen bekend dat Beethoven verschillende composities opdraagt aan de dames die hem kunnen bekoren.
Zo is zijn “Bagatelle N°25 in a-mineur” - WoO 59, wereldbekend onder de naam “Für Elise”, gecomponeerd voor Elisabeth (Elise) Röckel, de jongere zus van zijn vriend Joseph, die in 1806 naar Wenen komt om een zangcarrière op te bouwen.
Uit veel bronnen blijkt dat Elisabeth Beethoven vaak ontmoette, die verliefd wordt op het mooie jonge meisje en met haar wilde trouwen.
Maar in april 1810 maakt Elisabeth Röckel haar verloving bekent in het theater in Bamberg , waar ze haar toneeldebuut maakt als Donna Anna in Don Giovanni van Mozart en bevriend raakt met de schrijver ETA Hoffmann.
In 1813 huwt Elise met zijn collega Johann Nepomuk Hummel.
Van Elisabeth Röckel is wel bekend dat zij enkele dagen voor de dood van Beethoven hem een haarlok schenkt die in 1934 in Florence wordt ontdekt en die zich nu bevindt in het Beethoven Center van de San José State University in Californië.
Elisabeth Röckel
Bagatelle N°25 in a-mineur - WoO 59
Einde van de pagina
Maak jouw eigen website met JouwWeb